Het begin
Ik kan me niet anders herinneren dan dat ik altijd een zeer grote liefde voor dieren heb gehad. Als kind kon ik niet genoeg krijgen om me te verdiepen in echt vele diersoorten en hun gedrag etc.. Maar naar honden ging echt mijn grootste voorkeur.
Ons eerste hondje was een dwergpoedeltje. Mijn ouders kozen dit ras omdat ik allergisch bleek te zijn voor vele dierenhaarsoorten. Een dwergpoedel verhaart niet, dus vandaar deze keus. Tot vooral mijn moeders schrik bleek het dwergpoedeltje al snel uit te groeien tot een grote Koningspoedel. Reden voor hen om toch al snel een goed adresje te zoeken waar de mensen wel bewust voor zo’n grote hond kozen. En daarna volgde bij ons thuis een echt dwergpoedeltje, Kiki, en sindsdien ben ik nooit meer zonder hond geweest. Ik trainde het hondje, en zo werd dit hondje een volleerd acrobaatje.
Als kind fantaseer je vaak over de toekomst. Ikzelf was helemaal van plan om “ later als ik groot ben” een Afghaanse windhond te nemen. Niet beseffende dat mijn allergie me dan toch echt wel weer parten zou gaan spelen. Maar die lange haren, ik vond het echt helemaal geweldig.
Toen ik eenmaal uit huis was, viel mijn oog op de Yorkshire Terriër. Geweldig pittige hondjes, zeer sierlijk, ook mooie lange haren , maar een wat handzamer formaatje zeg maar. Ik was helemaal verkocht. Ik kocht Rambo, een klein hondje met een grote naam. Toen wist ik het al meteen zeker, dit ras, ik wil nooit meer anders!
Na Rambo volgde Rocky. Ook een best stoere hond. Een mooi en lief yorkje, en hij is 14 jaar geworden. Heeft zich als superhuishond gedragen, de kinderen zijn met hem opgegroeid en hebben ook allemaal een grote liefde gekregen voor het ras.
Na Rocky heb ik 2 hondjes gekocht: broer en zus: Tarzan en Jane. Ik besloot om mijn jeugddroom uit te laten komen en me op fokkersgebied te gaan toeleggen.
Ik ging eerst de KK1 cursus te doen, want er komen veel dingen kijken bij fokken. Als ik iets doe dan doe ik het goed, wil ik me voor de volle 100% kunnen inzetten. Ook begon ik met eens een show te lopen en had meteen de wisselbeker in huis. En toen was het eindelijk zover, Jane werd door een mooie reu gedekt en kreeg haar eerste nestje. Sindsdien weet ik dat dit echt mijn passie is. Liefst zou ik alleen maar met de honden bezig willen zijn, niets anders doen, maar ik moet het zien in te passen in combinatie met mijn ziekenhuisbaan. Zo leuk, zo mooi, zo geweldig, om mijn eigen yorkjes bij andere mensen te hebben. Ik zal altijd voor hen klaar blijven staan. Ik hoop nog vele mensen blij te kunnen maken met het mooiste en liefste ras dat er bestaat: de Yorkshire Terriër!
